Σημαντική εξέλιξη στο ζήτημα των θαλάσσιων ζωνών σημειώθηκε με τη συνάντηση του προεδρεύοντα Σίσι και του στρατάρχη Χαφτάρ στο Κάιρο, οι οποίοι συζήτησαν την οριοθέτηση της ΑΟΖ μεταξύ Λιβύης και Αιγύπτου.
Σύμφωνα με πληροφορίες από την Ahram Online, ο πρόεδρος Σίσι διαβεβαίωσε την υποστήριξή του για την ομαλοποίηση της κατάστασης στη Λιβύη, ενώ ζήτησε την αποχώρηση των ξένων δυνάμεων και μισθοφόρων από τη χώρα. Οι δύο ηγέτες συμφώνησαν στη σημασία συνέχισης της συνεργασίας τους, με στόχο την εξυπηρέτηση των συμφερόντων και των δύο κρατών, σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο.
Η συνάντηση αυτή αποκτά ιδιαίτερη σημασία, καθώς ο στρατάρχης Χαφτάρ ασκεί έλεγχο σε θαλάσσιες περιοχές της ανατολικής Λιβύης, αν και τυπικά η εξουσία ανήκει στην κυβέρνηση της Τρίπολης. Η Αίγυπτος είχε προκαλέσει αντιδράσεις λόγω της μονομερούς οριοθέτησης ΑΟΖ, αγνοώντας το τουρκολιβυκό Μνημόνιο. Μετά τη δημοσίευση του ελληνικού Θαλάσσιου Χωροταξικού Σχεδιασμού, υπήρξαν αντιδράσεις από την Αίγυπτο, την Τρίπολη και την Ανατολική Λιβύη.
Αξιοσημείωτο είναι ότι η Αθήνα είχε διατηρήσει χαμηλούς τόνους τον Αύγουστο, με την εκπρόσωπο του ΥΠΕΞ να δηλώνει ότι οι αντιδράσεις της Αιγύπτου ήταν αναμενόμενες. Παράλληλα, είχε εκφραστεί η βούληση για διαπραγματεύσεις με τη λιβυκή πλευρά για την οριοθέτηση της ΑΟΖ.
Ενδιαφέρον παρουσιάζει εάν οι συνομιλίες Σίσι-Χαφτάρ θα επικυρώσουν την αρχική οριοθέτηση της Αιγύπτου, η οποία είχε προκαλέσει εντάσεις. Η σημασία της επέκτασης των διαπραγματεύσεων και με την Ελλάδα είναι καθοριστική για τον καθορισμό του τριεθνούς σημείου οριοθέτησης.
Η Αθήνα καταβάλλει προσπάθειες για την αποτροπή κύρωσης του τουρκολιβυκού Μνημονίου, γεγονός που συνδέεται με την πρόσφατη επίσκεψη του προεδρεύοντα της Βουλής Λιβύης στην Αθήνα. Ωστόσο, η διαρροή πληροφοριών από τη συνάντηση αυτή προκάλεσε αντιδράσεις στη Λιβύη, με δηλώσεις που καταδίκασαν την Ελλάδα για παρέμβαση στις εσωτερικές της υποθέσεις.
Ο Οσάμα Χάμαντ, πρωθυπουργός της Ανατολικής Λιβύης, αντέτεινε ότι η Λιβύη δεν θα αποδεχθεί καμία παραβίαση των θαλάσσιων δικαιωμάτων της. Το επεισόδιο αυτό αναδεικνύει την ανάγκη προσεκτικής διαχείρισης σε ζητήματα εξωτερικής πολιτικής, ώστε να αποφευχθούν ανεπιθύμητα αποτελέσματα.
